Motorola Moto G7-serie Review Klassieke budgetserie behoudt zijn charme
De Moto-line-up van Motorola, of eigenlijk Lenovo, is er in de loop der jaren niet eenvoudiger op geworden. De G-serie is daar een voorbeeld van. In den beginne was er de Moto G, een budgettopper, die veel bood voor weinig geld. Vooral het 720p-scherm sprong er bovenuit voor deze klasse. Vervolgens kwamen er vanaf de vierde generatie Plus-versies, daarna werden geüpgradete S-varianten van de reguliere en Plus-versie geïntroduceerd, en nu zijn er niet alleen een reguliere G7 en G7 Plus, maar ook een G7 Power en G7 Play.
Dus wat zijn dit voor toestellen? Even kort door de bocht: de G7 Plus is een G7 met een hogere schermresolutie, snellere soc en betere camera, de G7 Power is dikker, maar heeft een grote accucapaciteit, en de G7 Play is een uitgeklede versie van de G7 met een plastic achterkant en een kleiner scherm. Keuze zat dit jaar dus.
De grote vraag is natuurlijk of Motorola met de G7-serie nog steeds een goede prijs-kwaliteitverhouding levert, in een tijd dat merken als Xiaomi, Nokia en Huawei heel nette toestellen voor een relatief lage prijs neerzetten.
Behuizing
Een opvallend gegeven ten opzichte van andere jaren is dat de Plus bij de Moto G7-serie niet voor groter staat. De G7 en G7 Plus zijn namelijk even groot, evenals de schermen. De schermen van al deze toestellen hebben wel voor het tweede jaar op rij een andere schermverhouding gekregen: 19:9. Dat is weer een stukje langwerpiger en de schermdiagonalen zijn als gevolg hiervan ook groter geworden. Motorola heeft duidelijk het idee dat we zitten te wachten op grote schermen en daarmee grote telefoons. De drie grootste van deze serie komen in lengte en breedte ongeveer overeen met de Samsung Galaxy S10+. De G7 Power is de grootste telefoon van de vier en dan vooral wat dikte betreft. Dat komt natuurlijk door de extra grote accu. De G7 Play is duidelijk de kleinste van de vier en heeft dan ook een kleiner scherm.
De G7 en G7 Plus liggen logischerwijs op een vergelijkbare manier in de hand en voelen licht aan voor hun formaat. Zo voelt de Samsung Galaxy S10+ een stukje zwaarder aan. De G7 Power voelt aanmerkelijk zwaarder en ook lijviger aan. Toch valt het mee hoeveel dikker het toestel is dan de G7 en G7 Plus, gezien de maar liefst 2000mAh extra accucapaciteit. Of dat het maatje meer waard is, zal per persoon variëren. De G7 en G7 Plus zijn wat steviger dan de G7 Power. De G7 Play is een stukje minder stevig bij het buigen en torderen.`
De afwerking van de G7, G7 Plus en G7 Power verschilt maar weinig. De plastic rand tussen het scherm en de naden is ongeveer gelijk. De G7 Power is echter geheel opgetrokken uit plastic, waardoor de knoppen net iets minder lekker aanvoelen en ook zijn de voor- en achterkant minder krasvast. De G7 en G7 Plus hebben voor en achter Gorilla Glass 3, maar de G7 Power en G7 Play hebben dat alleen aan de voorkant. De Play heeft aan de voorkant ook Gorilla Glass 3, maar nog duidelijker een plastic achterkant, die minder snel vingervegen laat zien, en dat is wel weer fijn.
Als je niet van camerabobbels houdt, kun je het beste voor de goedkopere twee gaan, want die hebben minder geavanceerde camera's en vermoedelijk vooral daardoor ook minder grote bobbels. Om precies te zijn heeft de G7 een camerabobbel van 1,5 en de G7 een van 1,2 millimeter. De G7 en G7 Plus voelen het meest premium aan, door het gebogen glas aan de achterkant en de stevige behuizing. Toch heeft plastic ook zijn voordelen. Hoewel het minder stevig is, breekt het niet in duizend stukjes als je het laat vallen.
De scherminkeping verschilt ook bij de toestellen onderling. Als stelregel kun je gebruiken dat de notch breder wordt naarmate het toestel goedkoper is. De uitzondering is dat de druppelnotch van de G7 even groot is als die van de G7 Plus. Bij die toestellen zitten de luidsprekers in het randje boven de frontcamera, die op zijn beurt in de notch zit, samen met de nabijheidssensor. Bij de G7 Power zit de luidsprekergrille ook in de notch en bij de G7 Play zit er ook nog een frontflitser in de inkeping. Die hebben de andere toestellen niet.
Een serieuze waterdichtheidsgraad is nog altijd niet naar deze Moto G7-serie doorgesijpeld vanuit de high-end en bepaalde middenklassetoestellen. Wel zit er een waterafstotende coating op al deze toestellen. Je moet ze daardoor in een gemiddelde regenbui kunnen gebruiken. Bij moesons en stortvloeden is dat een ander verhaal.
Camera
Bij de Moto G-serie is de camera altijd een van de grootste differentiators geweest tussen de reguliere en de Plus-versie. Nu we dit jaar vier Moto G's hebben, zal dat niet anders zijn, maar het is wel interessant om te zien hoeveel verschil er tussen de modellen zit. De camerahardware en -features verschillen tussen de modellen in elk geval behoorlijk.
De Moto G7 Plus heeft de beste papieren zoals verwacht: een lensopening die veel licht binnenlaat en een wat grotere sensor, die ruimte biedt aan meer megapixels zonder dat de afzonderlijke pixels veel kleiner zijn en dus minder licht opvangen. Optische beeldstabilisatie is daarnaast een belangrijke toevoeging. Ook hebben de G7 en G7 Plus een tweede camera achterop om diepte te schatten. Daarmee wordt de portretmodus, die overigens bij alle vier de G7's beschikbaar is, een stuk beter in de praktijk. Bij de goedkopere twee komen de meeste portretfoto's niet uit de verf, omdat ze vaak een deel van de voorgrond als achtergrond aanmerken.
Wat videomogelijkheden betreft is de Plus-variant ook het meest geavanceerd. Hij kan slow motion met 120fps op een 1080p-resolutie opnemen en 4k-video met 30fps. Dat laatste kunnen ze alle vier en het is best leuk om te zien dat zelfs een telefoon met een adviesprijs van 150 euro dat inmiddels kan. Toch is de digitale stabilisatie wel wat waard, al heb je die optie alleen met 1080fps bij 30 frames per seconde.
Om de diverse primaire camera's te vergelijken, hebben we ze meegenomen de wijde wereld in. Op een zonnige dag hebben camera's het vaak moeilijk om alle elementen op een foto goed te belichten, zeker tegen de zon in. Als referentie hebben we de Huawei P Smart 2019 meegenomen.
Alle Moto G7-toestellen hebben een hdr-modus en dat zien we terug in de gemaakte foto's. Zeker als je de foto's vergelijkt met de laatste in elke reeks, die van de P Smart 2019, zie je dat de hdr-modus van de G7's vrij goed werkt. Wel zien we bij alle G7-toestellen het probleem dat dingen die bewegen, soms dubbel op de foto staan. Dat komt doordat er verschillende keren wordt afgedrukt in de hdr-modus en dat deze camera's dat niet snel genoeg kunnen, zodat snel bewegende dingen dubbel in beeld komen. Dat geldt overigens ook voor andere smartphonecamera's in dit prijssegment, maar het is wel iets wat deze camera's onderscheidt van high-end smartphones.
Over het algemeen kunnen we stellen dat de foto's beter worden naarmate de toestellen duurder worden bij de G7-serie. Toch is de Plus-variant bij deze omstandigheden niet veel beter dan de reguliere G7. Soms schiet de G7 Plus zelfs een iets minder mooi plaatje, zoals bij de derde reeks van vijf foto's, die van het pakhuis. De kleuren verschillen ook behoorlijk. Bij de G7 zijn ze verzadigder en bij de Plus realistischer. Dat is een kwestie van smaak. Wel geeft de G7 Plus in een aantal situaties meer detail, al zijn de verschillen niet enorm.
De G7 Power zit een niveautje lager. Vooral bij de foto van de kerk en de tweede situatie, tegen de zon in, zie je dat. Hdr werkt minder goed, maar hij geeft ongeveer evenveel detail als de G7. De G7 Play is een duidelijkere stap naar beneden op het gebied van detail en moet het hebben van zijn automatische nabewerking. Als je niet inzoomt, zijn de kiekjes best acceptabel, want de G7 Play overdrijft de kleuren het meest en maakt goed gebruik van de hdr-modus, waardoor hij alles goed belicht. Prima als je vooral voor dat ene Instagram-shot gaat. De Huawei P Smart 2019 presteert op hdr-gebied uiterst matig in verhouding tot de Moto G7-toestellen en laat over het algemeen niet veel detail zien.
Als we het licht doven, zijn de verhoudingen anders. Voor de gelegenheid hebben we redactiezombie Fred en Jos de os van stal gehaald. Bij elke vijf foto's waren de lichtomstandigheden precies gelijk. Bij de foto's van Jos was er het minste omgevingslicht, maar we hebben ze tussen de foto's van Fred gezet, zodat je ze goed uit elkaar kunt houden. Bij de eerste situatie zet de Moto G7 Plus de beste foto neer van de Moto G-toestellen, als je dingen als detail, witbalansschatting en belichting allemaal meeweegt. Toch doet de P Smart 2019 het ongeveer even goed. De resultaten van de G7 Power en Play zien er iets minder florissant uit en hebben minder detail en meer ruis.
Bij de tweede serie van Fred hebben we het licht verder teruggeschroefd om het onderscheid tussen de camera's goed te kunnen laten zien als het licht echt schaars wordt. De G7 Plus presteert hier weer het best, op korte afstand gevolgd door de P Smart 2019 en de reguliere G7. De foto van de G7 Play heeft duidelijk het minste detail en is vaak ook het minst bruikbaar bij slechte lichtomstandigheden, maar hij regelt de belichting beter dan de G7 Power.
Bij de foto's van Jos laat een P30 Pro, maar ook de S10 of de Pixel 3 nog een vrij redelijke foto zien. Van de toestellen die we hier bespreken, hoef je dat niet te verwachten zoals je ziet. Geen van de toestellen hier is zo slim om de belichting op te schroeven, zodat er nog iets te zien is. De G7 Play doet dat enigszins en produceert gek genoeg nog de bruikbaarste foto, ondanks het gebrek aan detail.
We hebben sommige shots ook genomen met de Moto G6 Plus en dat toestel presteerde in deze situatie nog het beste, zoals je hiernaast kunt zien. Best vreemd voor een toestel van vorig jaar.
Hierboven zie je vijf foto's die met de selfiecamera van de smartphones zijn gemaakt, in dezelfde volgorde als hiervoor: G7 Plus, G7, G7 Power, G7 Play en Huawei P Smart 2019. Het Huawei-toestel belicht het gezicht zelfs iets te goed, maar de G7 Plus wint hier. Hij maakt de detailrijkste foto en heeft dan ook de beste papieren. De frontcamera van de drie overige Moto G7-toestellen is dezelfde en dat zie je ook. Als een selfiecamera belangrijk voor je is, dan is dat een extra reden om voor de G7 Plus te gaan.
Al met al is de G7 Plus-camera zoals te verwachten is het beste, maar het verschil met de reguliere G7 is minder groot dan bij de Moto G-serie van vorig jaar. De camera van de G7 Power is hier en daar wat inconsistent en de camera op de G7 Play is vooral wat detail betreft duidelijk de minste van het stel, al is hij voor zijn prijs nog heel acceptabel.
Accuduur
Motorola heeft een opvallende keuze gemaakt wat de accucapaciteit van de diverse G7-smartphones betreft. De Power-variant is zoals gezegd gericht op een zo lang mogelijke accuduur en heeft een wat dikkere behuizing om een 5000mAh-accu te kunnen huisvesten. De G7 Play heeft een beduidend kleiner scherm dan de G7 en G7 Plus, maar heeft dezelfde accucapaciteit, namelijk 3000mAh. Dat is overigens minder dan voorganger G6 Plus heeft. We hebben onze gebruikelijke accutests uitgevoerd op al deze en andere toestellen.
De resultaten zijn al even opvallend, in die zin dat de duurste twee toestellen het minst lang meegaan op een acculading. Dat is te verwachten op basis van de specificaties, maar de accuduur is bij beide toestellen ondergemiddeld en dat is niet wat je wil. De Snapdragon 636 lijkt iets zuiniger te zijn, waardoor de Plus-variant het iets langer uithoudt. Als je in de markt bent voor een goedkopere Moto G7-telefoon, dan is er goed nieuws. De G7 houdt het iets langer uit dan de meeste toestellen en de G7 Power heeft zoals verwacht een goddelijk uithoudingsvermogen. Als accuduur veruit de belangrijkste factor is voor je, dan kun je niet om de Moto G7 Power heen.
Hoewel je aan de accucapaciteit en accuduur de prijsklasse van het toestel niet kunt aflezen, kun je dat aan de oplaadtechniek wel zien. De G7 Plus heeft de Snapdragon 636 en dat betekent dat fabrikanten ondersteuning voor Quick Charge 4 kunnen inbouwen. Dat heeft Motorola gedaan bij de G7 Plus en met de 27-wattlader is dat toestel in een half uurtje half opgeladen. De G7 en G7 Power laden beide met 15 watt op, maar door de grotere accucapaciteit doet de G7 Power er vanzelfsprekend een stuk langer over. De G7 Play heeft een 10-wattlader en doet het langst over een oplaadbeurt.
Hardware
In drie van de Moto G7-toestellen zit dezelfde processor, namelijk de Snapdragon 632. De Moto G7 Plus is de enige uitzondering met de Snapdragon 636. Bij het starten van apps merkten we het al, hoewel de kloksnelheid van deze twee socs volgens officiële specificaties gelijk is. Ook schakelen tussen apps gaat net even iets sneller op de Plus-versie, maar de snelheidsverschillen tussen deze toestellen zijn ook weer niet enorm. De Snapdragon 636 is wel een van de snelste socs in de 600-serie, na de SD660, en die hadden we dan ook graag gezien in de Plus-versie. Wel heeft de SD636 gelukkig lpddr4-werkgeheugen, waar de SD632 het met lpddr3 moet doen.
De SD636 heeft ook een krachtigere gpu, waardoor de grafische prestaties beter zijn. Dat zien we terug in de tests. De zwaardere Android-games draaien op de Plus-versie dan ook iets soepeler dan op de andere Moto G7-varianten, bleek uit onze tests. Ook de maximale 4g-snelheid van de Moto G7 Plus is wat hoger, namelijk 600Mbit/s met de X12-modem, tegenover 300Mbit/s met de X9-modem van de andere G7-toestellen. Kortom, de Moto G7 Plus met Snapdragon 636 is daadwerkelijk sneller, hoewel het snelheidsverschil minder groot is dan in het verleden bij de G-serie veelal het geval was tussen de reguliere en Plus-versies. Daarbij zat er vaak een soc uit de 400-serie in de reguliere en een soc uit de 600-serie in de Plus-variant.
Er is geen keuze in geheugen bij de Moto G7-modellen. De G7, G7 Power en G7 Plus hebben 64GB opslagcapaciteit en 4GB werkgeheugen. Dat is gebruikelijk in deze prijsklasse, al zijn er toestellen te vinden met wat meer. De G7 Play heeft maar 32GB opslag en 2GB werkgeheugen, en dat laatste merk je zeker als je veel tussen apps schakelt. Je NS-app wordt bijvoorbeeld op de achtergrond al snel weer afgesloten als je een paar andere apps erna opent, waardoor je de reisinformatie opnieuw zult moeten opzoeken.
Als je een wifi-ac-router hebt staan, is de G7 of lager misschien niet de beste keuze. Deze toestellen ondersteunen dit niet en er zijn, zeker in de prijsklasse van de G7, toestellen te vinden die dat wel doen. Verder heeft de Play geen nfc-chip en ondersteunen deze toestellen geen van alle draadloos laden. De G7 Plus is de enige telefoon die bluetooth 5 ondersteunt, al is dat niet het boeiendste verschil.
Vingervlugheid
Alle vier de Moto G7-smartphones hebben een vingerafdrukscanner op de achterkant om ze mee te ontgrendelen of om ermee te authenticeren voor andere doeleinden. We hebben de toestellen in willekeurige volgorde om beurten de vinger gegeven en hebben, ondanks het snelheidsverschil tussen de socs, geen verschil in ontgrendelsnelheid opgemerkt. Het lijkt er dus op dat de Plus-versie zich dit jaar daadwerkelijk minder onderscheidt op het gebied van snelheid dan in andere jaren.
Interessant is ook dat alle toestellen in de G7-serie een usb-c-aansluiting hebben, zelfs de goedkoopste. Je kunt de laadkabel er dus niet verkeerd om insteken. Als je de simtray uit eender welk toestel trekt, zie je dat er niet alleen twee simkaarten in passen, maar ook nog een micro-sd-kaart, om het opslaggeheugen uit te breiden. Vaak zien we tegenwoordig dat de gebruiker moet kiezen tussen een tweede simkaart en een micro-sd-kaart.
De trilmotor in de diverse Moto G7-toestellen verschilt wel. De G7 en G7 Plus geven net iets krachtigere haptische feedback dan de G7 Power en Play. Dat levert een net wat fijnere ervaring op, zeker als je bijvoorbeeld graag tikt met haptische feedback aan.
Geluid
Alle Moto G7-toestellen hebben een 3,5mm-poort, zoals de meeste smartphones in deze prijsklasse. Wat wel erg verschilt, is de kwaliteit van de luidsprekers. Dit is iets waar lang niet alle consumenten op letten bij aanschaf van een telefoon en wat ook niet altijd mogelijk is, dus testen wij dat altijd. Wat allereerst opvalt, is dat de Moto G7 Power en Play geen luidsprekergrille onderop hebben. Het geluid komt bij het afspelen van media dan ook uit de luidsprekergrille die je tegen je oor houdt als je belt. Daar is wat minder ruimte om een luidspreker in te bouwen en dat hoor je aan de geluidskwaliteit. Die is niet heel goed bij deze goedkopere twee toestellen.
Het geluid van de G7 en G7 Plus valt alleszins mee. De G7 klinkt niet ruimtelijk, want hij heeft geen stereogeluid, maar de klanken zijn prima te onderscheiden, al zijn de bastonen bijna absent. Wat volume betreft gaat de Plus-variant het hardst en bovendien heeft hij stereogeluid. De G7 gaat minder hard en het maximale volumeniveau van de Power is nog enigszins acceptabel, maar de Play heeft een vrij laag maximaal volume, wat je ook merkt als je in een rumoerige omgeving belt via de luidspreker.
Scherm
Nieuwe features worden razendsnel gekopieerd in smartphoneland. Zo is er is al bijna geen smartphone met 16:9-scherm meer te vinden, terwijl dat nog maar anderhalf jaar geleden wel anders was. Ook de Moto G-toestellen doen mee aan deze trend. De schermen op de Moto G6-serie hadden een 18:9-verhouding en de Moto G7-smartphones hebben een 19:9-verhouding. Aangezien de breedte van de Moto G6 Plus ongeveer is aangehouden voor de G7, G7 Plus en G7 Power, en de bezels een stuk kleiner zijn geworden, is er in de hoogte meer ruimte voor het scherm en Motorola heeft die natuurlijk gebruikt. Dat is immers misschien wel het hoogste doel in smartphoneland op het moment: een zo groot mogelijk deel van de voorkant met scherm bedekken.
De scherminkeping van de twee goedkopere toestellen zijn wel een stukje breder, zoals we al aanstipten op de behuizingpagina. Wat resolutie betreft is er ook een onderscheid tussen de goedkopere toestellen en de twee duurdere. De G7 en G7 Plus hebben een pixeldichtheid van boven de 400ppi, wat voor ons ongeveer de grens is waarboven extra pixels ons niet veel meer uitmaken, afhankelijk van de gebruikte pixelstructuur. Als je van dichtbij naar het scherm van de G7 Play en G7 Power kijkt, mag het voor het mooie nog wel een onsje scherper zijn. Echt storend in het dagelijks gebruik is het niet, maar je kunt de individuele pixels wel onderscheiden als je je best doet en veel wortels eet.
De schermen in deze prijsklasse zijn bijna altijd lcd's en dat is ook hier het geval. Toch zit er nog genoeg verschil tussen de verschillende lcd's die we in ons testlab krijgen. We hebben de schermen dan ook weer uitgebreid doorgemeten met onze SpectraCal C6-colorimeter en CalMAN 5-software.
De contrastverhouding van een scherm is een bepalende factor voor de schoonheidsbeleving van een scherm. Denk maar eens aan de populaire oledschermen met hun schier oneindige contrastverhouding, omdat zwart echt zwart is. Bij de Moto G7-serie zijn de drie duurdere toestellen op dit gebied gelijkwaardig. De G7 Play komt wat tekort en is vergelijkbaar met de G6 van vorig jaar, die ook een minder mooi scherm had dan de duurdere G6 Plus.
De maximale helderheid is een apart verhaal bij de Moto G7-toestellen. Op de G7 Plus en G7 Power zit een stand waarin de helderheid een boost krijgt tot zo'n 620 candela per vierkante meter als de omgeving fel verlicht is. Dat is handig, maar de toestellen houden deze helderheid maar twee minuten vol, om daarna terug te zakken naar de piekhelderheid die je ook in bovenstaande tabel ziet. Deze maximale helderheden houden we dan ook aan, want die twee minuten zijn niet genoeg om lekker uitgebreid op je smartphone te turen in een zonnige tuin, om maar wat te noemen. De maximale helderheid van de G7 Play valt tegen en het scherm is dan ook moeilijk afleesbaar in de felle zon.
Ook als er geen omgevingslicht is behalve je telefoon, is de Moto G7 Play iets minder prettig om naar te kijken, omdat de minimale helderheid net wat hoger ligt dan bij de andere toestellen. Echt storend is het op dit niveau echter niet.
Op het gebied van scherm is het verschil tussen de G7 en G7 Plus kleiner dan we bij de G6 en G6 Plus zagen. Sterker nog, er is kwalitatief gezien eigenlijk geen verschil en dat was vorig jaar wel anders.
Software
De G7-smartphones draaien op Android 9. De nieuwste beveiligingsupdate verschilt wel bij de toestellen onderling. Het lijkt erop dat de G7 en G7 Plus de updates eerder krijgen dan de goedkopere toestellen, want de G7 en G7 Plus hebben de update van januari al, maar de G7 Play en Power moeten het nog stellen met de update van december.
We hebben nog even nagevraagd wat Motorola op dit vlak garandeert en dat valt tegen. Waar we eerder hoorden dat de toestellen drie jaar lang beveiligingsupdates zouden krijgen, blijkt dit nu maar twee jaar te zijn, eens per kwartaal. Ook krijgen al deze smartphones slechts één Android-upgrade, waar we gehoopt hadden dat de Moto G7 en G7 Plus er in elk geval twee zouden krijgen. Dat laatste werd ons in eerste instantie ook verteld op het Moto G7-evenement in Amsterdam, maar het blijkt niet zo te zijn.
Deze Motorola-telefoons zijn dus duidelijk geen onderdeel van het Android One-programma, maar wat ze daarmee gemeen hebben, is dat de software bijna als stock-Android oogt en dat betekent weinig overbodige onzin. Motorola levert wel de Moto-app mee en daarin vind je vrijwel alle functies die Motorola heeft toegevoegd. Dat is prettig; zo heb je een kale versie van Android, die lekker overzichtelijk is, en als je extra dingen wilt instellen, weet je waar je moet zijn.
Je vindt in de app onder andere de Moto-acties terug en die zijn nog altijd even handig als voorheen. Draaien met je pols start de camera-app en een hakkende beweging maken zet de zaklamp aan. Er komen er elk jaar meer bij. Je kunt inmiddels ook het toestel omdraaien als je de niet-storenmodus wilt inschakelen, een veegbeweging maken om het scherm kleiner te maken en een screenshot maken door met drie vingers over het scherm te bewegen. Een scrollend screenshot is bij de Moto G7-serie dit jaar voor het eerst mogelijk en dat kan best handig zijn.
Ook stel je in de Moto-app de gezichtsontgrendeling in, maar die is wat onveiliger dan de vingerafdrukscanner, bij gebrek aan een manier om het gelaat in drie dimensies te scannen. Ook werkte het bij ons in de praktijk minder lekker dan de vingerafdrukscanner, dus we raden aan om die gewoon te gebruiken voor de ontgrendeling.
'Moto display' is een fijne variant van een always-onscherm. Je kunt het activeren door je hand boven het apparaat te houden of door op het scherm te tikken als de telefoon in stand-by staat. Vervolgens zie je de klok, de datum, het accupercentage en de apps waar meldingen van zijn. Je bepaalt zelf welke apps meldingen mogen tonen en als je een app-icoon ingedrukt houdt, zie je de melding. Simpel en effectief.
Conclusie
De Moto G7-serie is goed in balans, in die zin dat er geen toestel bovenuit springt of juist teleurstelt als je de prijs in ogenschouw neemt. Natuurlijk is de Plus-versie de beste. Dat toestel is het compleetst, met de snelste verbindingsmogelijkheden op 4g- en wifigebied, de snelste laadtechniek, luidsprekers met stereogeluid, strakke haptische feedback, de beste camera met optische stabilisatie, en een stevige en krasvaste behuizing met een luxe uitstraling. We hebben de Plus dan ook een half puntje meer gegeven dan de andere toestellen, omdat de meerwaarde die je krijgt voor de hogere prijs, in orde is.
Toch doet de reguliere G7 op minder vlakken onder voor de Plus-versie dan de G6 vorig jaar voor de G6 Plus. Je krijgt hetzelfde scherm, dezelfde haptische feedback en een vergelijkbare behuizing. Ook doet de camera niet enorm veel onder voor die van de Plus-variant, behalve dan bij shots waarbij optische beeldstabilisatie van belang is. Wel mis je de wat snellere soc, heb je monogeluid, moet je het doen met een minder hoge maximale 4g- en wifisnelheid, en gaat het laden trager. Hoewel de verschillen op belangrijke punten minder groot zijn dan voorheen, zijn er toch aardig wat gebieden waarop je inlevert ten opzichte van de Plus en daarom vinden we die laatste een betere deal.
De accuduur van zowel de G7 als de G7 Plus is wat ons betreft het grootste minpuntje. Echt slecht is het niet, zeker als je van een telefoon van een paar jaar geleden komt, maar de Plus houdt het minder lang uit dan de G6 Plus en dat kan niet de bedoeling zijn. De gemiddelde smartphone is er op dit gebied in de afgelopen twee jaar namelijk flink op vooruitgegaan.
Als het je vooral gaat om een goede accuduur, dan is de G7 Power een interessante budgetoptie. Voor nog eens veertig euro minder dan de G7 heb je een toestel dat bij redelijk gebruik minimaal twee dagen meegaat. Voor zijn prijs heeft hij verder een prima scherm, dat niet echt onderdoet voor dat van de G7 en G7 Plus, behalve dan dat die grote, lelijke inkeping boven in het scherm zit. Voor deze prijs zijn 64GB opslag en 4GB werkgeheugen prima en neem je wellicht de wisselvallige camera voor lief. Ook zul je het moeten stellen met een monoluidspreker die niet geweldig klinkt, en een behuizing die krasgevoelig is en daarnaast niet zo stevig als bij de duurdere G7-telgen.
Dan is er nog de G7 Play, een toestel dat best een goede prijs-kwaliteitverhouding heeft. Het toestel is ontworpen voor mensen die niet zoveel met hun smartphone doen. Zo zijn het werk- en het opslaggeheugen de helft van wat de andere G7-smartphones hebben en is hij lastiger af te lezen in zonnige omstandigheden. Het scherm is toch al niet van topkwaliteit. Ook heb je bijvoorbeeld geen nfc en zijn de verbindingsmogelijkheden bij de duurdere G7-toestellen beter. De accuduur is echter zeer acceptabel, en je hebt voor dit geld een toestel met handige usb-c-aansluiting en simpele software. Het belangrijkste pluspunt is de relatief snelle soc. Die zit ook in de reguliere G7, die honderd euro duurder is.
De G7-serie is over het geheel genomen niet de beste Moto G-generatie die we kennen, maar de keuze is dit jaar groter en dat betekent dat er voor jouw specifieke gebruikseisen misschien wel een ideaal toestel bij zit.
